• صفحه اصلی
  • مرور
    • شماره جاری
    • بر اساس شماره‌های نشریه
    • بر اساس نویسندگان
    • بر اساس موضوعات
    • نمایه نویسندگان
    • نمایه کلیدواژه ها
  • اطلاعات نشریه
    • درباره نشریه
    • اهداف و چشم انداز
    • اعضای هیات تحریریه
    • همکاران دفتر نشریه
    • اصول اخلاقی انتشار مقاله
    • بانک ها و نمایه نامه ها
    • پیوندهای مفید
    • پرسش‌های متداول
    • فرایند پذیرش مقالات
    • اخبار و اعلانات
  • راهنمای نویسندگان
  • ارسال مقاله
  • داوران
  • تماس با ما
 
  • ورود به سامانه ▼
    • ورود به سامانه
    • ثبت نام در سامانه
  • English
صفحه اصلی فهرست مقالات مشخصات مقاله
  • ذخیره رکوردها
  • |
  • نسخه قابل چاپ
  • |
  • توصیه به دوستان
  • |
  • ارجاع به این مقاله ارجاع به مقاله
    RIS EndNote BibTeX APA MLA Harvard Vancouver
  • |
  • اشتراک گذاری اشتراک گذاری
    CiteULike Mendeley Facebook Google LinkedIn Twitter
مطالعات نقد ادبی
arrow مقالات آماده انتشار
arrow شماره جاری
شماره‌های پیشین نشریه
دوره دوره 14 (1398)
دوره دوره 13 (1397)
دوره دوره 12 (1396)
دوره دوره 11 (1395)
دوره دوره 10 (1394)
دوره دوره 9 (1393)
دوره دوره 8 (1392)
شماره شماره 33
شماره شماره 32
شماره شماره 31
شماره شماره 30
دوره دوره 7 (1391)
دوره دوره 6 (1390)
دوره دوره 5 (1389)
دوره دوره 4 (1388)
جعفریه, مهناز, منتظری, نیره. (1393). بررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم. مطالعات نقد ادبی, 8(31), 56-81.
مهناز جعفریه; نیره منتظری. "بررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم". مطالعات نقد ادبی, 8, 31, 1393, 56-81.
جعفریه, مهناز, منتظری, نیره. (1393). 'بررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم', مطالعات نقد ادبی, 8(31), pp. 56-81.
جعفریه, مهناز, منتظری, نیره. بررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم. مطالعات نقد ادبی, 1393; 8(31): 56-81.

بررسی و نقد اطناب در مثنوی مولوی با تکیه بر ابیات دفتر اول و دوم

مقاله 3، دوره 8، شماره 31، بهار و تابستان 1392، صفحه 56-81  XML اصل مقاله (178.28 K)
نوع مقاله: مقاله پژوهشی
نویسندگان
مهناز جعفریه1؛ نیره منتظری2
1استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
چکیده
مولوی از جمله شعرایی است که شعر را وسیله‌ای برای بیان مطالب حکمی و تعلیمی خویش قرارداده و به اقتضای هر مطلب، کلام خود را مختصر یا مفصل آورده است. این مقاله به بحث اطناب در سخن مولوی اختصاص داده شده است. مثنوی بطور کلی به دو دلیل دارای اطناب شده: 1-مولوی برای تفهیم اندیشه‌ی خود به شنونده – بدون توجه به اطاله‌ی کلام – به تمثیل و آوردن حکایات و داستان‌هایی در ضمن داستان اصلی، اقدام می‌کند، به عنوان مثال: در داستان شیر و نخجیران، برای تبیین کامل هر مطلب، حکایتی آورده شده که به طولانی شدن این داستان انجامیده است. 2-گاهی یک کلمه یا یک مطلب، ذهن او را به خود مشغول می‌دارد و او را به آوردن مطالبی در آن زمینه وادار می‌کند که در نتیجه‌ی خارج شدن از موضوع اصلی داستان دچار اطناب می‌شود. به عنوان مثال در پایان داستان کنیزک و پادشاه برای تبیین واژه‌ی "قیاس" و روشن نمودن معنای پرهیز از قیاس کردن بی‌دلیل، حکایت طوطی و بقال ذکر می‌شود و یا در همان داستان هنگامی که به کلمه عشق می‌رسد آن را با طول و تفصیل بسیار بیان می‌کند. اما اطناب که ابزار اصلی نقد و بررسی این مقاله است، یکی از مهمترین صنایعی است که کلام را بلیغ، رسا و موثر می‌سازد و آن را به مقتضای حال مخاطب و مناسب با احوال او و درخور موضوع بحث بسط می‌دهد. اطناب به طور کلی به دو نوع تقسیم می‌شود: اطناب مخل و اطناب ملیح. اطناب مخل فصاحت یا ممل، آن است که آنقدر در اطناب یا دراز سخنی افراط شود که موجب ملالت و دلزدگی خواننده یا شنونده باشد. اطناب ملیح یعنی گسترش و بسط سخن با زبانی ادبی به شرط اینکه موجب بیهوده گویی نشود و موجب زیبایی کلام و تأثیر بیشتر سخن در شنونده باشد.
کلیدواژه‌ها
اطناب؛ مثنوی؛ ایغال؛ مسائل حکمی؛ تتمیم؛ تمثیل؛ مترادف
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 794
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 274
صفحه اصلی | واژه نامه اختصاصی | اخبار و اعلانات | اهداف و چشم انداز | نقشه سایت
ابتدای صفحه ابتدای صفحه

Journal Management System. Designed by sinaweb.