درپژوهش های بلاغی با محوریت دانش بیان قرآن کریم که از وجوه اعجاز می باشد،واژه در پیکره ی آیات سبحانی عنصر تشکیل دهنده است و در انتقال مفاهیم به مخاطب بسیار تاثیر گذار می باشد.زیبایی این الفاظ از حیث آرایه تشخیص وانسان واره شدن واژگان جامد با لذت بردن از شنیدن نغمه ها و بهره مندی هوش وگوش از لذت عاطفه و تناسب این آرایه با قرار گرفتن در قالب آیات موضوعی روان شناختی است.در این نوع بیانی الفاظ الهی ،خود را با جان بخشی و خردگراکردن جامدات می آرایند و زیباشناختی آنها علاوه بر یک فن بلاغی در هنر بافتی نیز تجلی می یابند.این آرایه گمنام ودیر نام به دستاوردهاوآثار بزرگان بلاغت تکیه دارد و بارویکرد به فرهنگ معاصر بلاغی نامی نوین باعنوان تشخیص به خودگرفته و پیشینه ای قبل از نزول قرآن دارد ودر آیات الهی جلوه بیشتری یافت و موضوعی در ادبیات تازی وپارسی گشت.این موضوع ادامه مباحث بلاغیون در استعاره از نوع مکنیه تخییلیه است و کاملا با آنیمیسم (جان دار پنداری)متفاوت است چون شناخت مشارکت واژه در فن تشخیص با روشنگری دقیق در تعاریف قابل دست یابی است وسبب اقناع عقلانی وتاثیر بر احساس وعاطفه خواهدبود.این نوشتار بر بلندای قله ای از تواضع و خشوع می کوشد تازیباشناختی واژگان وحیانی را در هنر وصنعت تشخیص به ادب دوستان تقدیم کند .
Aesthetic study of Qoranic vocabularies on the subject of personification in Arabic and Persian Literature.
چکیده [English]
In rhetorical studies by focusing on rhetorical knowledge which is a miraculous aspect, in divine verses is an organizer element and is very impressive to convey the meanings to the audiences. The beauty of these vocabularies come from personified and humanized words with pleasure of hearing melodies, enjoyment of intelligence and ear, emotional joy and suitability of verses in psychological verses.
In such expression divine vocabularies arrange themselves by personifying and making creatures wise. And in addition to their aesthetic rhetorical expressions, they appear in weaving art, too. This unknown late-named literary term rely on achievements and works of great rhetoricians and by working on contemporary rhetorical culture gets new name, personification.
Its background goes before revelation of Qoran. And it shows itself more in divine verses and become a subject for Persian and Arabic Literature. This topic is the continuation of rhetoricians’ discussions about metaphor and it is completely different from animism. Because recognizing the participations of word in personification, by making the meanings clear is achievable. It has rational satisfaction and has effect on emotion and sentiment.
This article with humility and respect tries to present the aesthetic inspired words in art and personification respectfully to friends.
کلیدواژه‌ها [English]
personification, rhetoric, Qoran, Aesthetics, Persian and Arabic Literature
ابتدای صفحه